Zakelijke gegevens;
A) 'Liever chatten'.
B) Ellen de Wachter.
C) uitgever; Malmberg, Den Bosch - 2004 - 119 bladzijdes.
Samenvatting van het boek;
Maarten is een 13-jarige jongen die stottert, daarom praat hij niet graag.
Vooral op school wil hij dat niet omdat hij dan gepest word met zijn gestotter, hij word uitgelachen en nagepraat door zijn klasgenoten.
Computeren is iets van Maarten heel graag doet, op een dag speelt Maarten een spelletje via internet en komt hij in een chatbox terecht.
Hier ontmoet hij Kelly, het klikt zo goed tussen hun dat ze bijna elke dag afspreken om een bepaalde tijd om te komen racen en met elkaar te praten in de chatbox.
Ze wisselden e-mailadressen uit, natuurlijk niet zonder stoken van andere jongeren in de chatbox, daarom ging het iets slechter tussen Maarten en Kelly.
Maar dan wil Kelly Maarten een keer in het echt zien, maar nu zal Maarten niet meer langer kunnen verbergen dat hij stottert.
De eerste paar keer dat Maria en Maarten hadden afgesproken kwam er telkens wat tussen, maar ze troffen elkaar eindelijk in de biobliotheek en hadden ze een hele leuke afspraak.
Maar Maarten kwam erachter bij de afspraak dat Kelly helemaal geen 'Kelly' heet, ze heet Maria en is doof, al doof sinds haar geboorte.
Hij kwam daarachter toen ze naast elkaar zaten en Maria een notitieblok uit haar tas pakte en schreef erop met een dikke zwarte stift; 'Maarten, ik ben doof' en gaf het notitieblok met de stift aan Maarten, waarna ze naar hem gebaarde dat hij ook wat op moest schrijven.
Zo ging dit nog een tijdje door en op andere afspraken communiceerden ze altijd via dit notitieblok.
Niet veel later was Maria jarig en werd Maarten uitgenodigd voor haar verjaardag, hij had een mooi kettinkje gekocht met een hartje eraan voor haar.
Maar die dag werd een erge dag, Maarten voelde zich niet prettig bij Maria's familie (bijna iedereen was doof) en liep van het feestje weg.
Hij werd gevolgd door Maria, die een bezorgde blik in haar ogen had.
Pas een paar straten verderop stopte hij, schreeuwde allerlei dingen naar haar en Maria keek hem teleurgesteld aan, ze deed langzaam haar kettinkje af en stopte het terug in de hand van Maarten.
Ze liep zonder om te kijken de straat op, niet gemerkt dat er een scooter aankwam.
Maria werd geschept door de scooter en lag als een slappe pop op straat, hij herkende Maria niet meer, zo slecht zag ze eruit.
Niet zoveel later lag Maria in het ziekenhuis, Maarten kwam vaak langs, maar Maria keek hem niet eens aan, zo boos was ze.
De ouders van Maria hadden na een tijdje gezegd dat het misschien beter was dat hij Maria niet meer zou opzoeken, hier was hij het echt niet mee eens en dacht het nog één keer te proberen; dat lukte, ze hebben alles bepraat en het was goed. Hij gaf haar het kettinkje terug en ging bij haar op het bed liggen.
Maarten besloot, op Maria's commando, dat hij toch maar echt met stotterles moest beginnen om van het gestotter af te komen.
Ze lagen naast elkaar in het ziekenhuisbed en Maarten besefte hij dat zijn leven niet meer beter kon.
Dit is een chronologisch verhaal.
Over de auteur;
Ellen de Wachter is geboren op 9 mei 1959 in Utrecht.
Ze woont in Rotterdam met haar man Theo en haar kinderen.
Ze heeft een dochter (Saskia, 1989) en een zoon (Mathijs, 1992), ook heeft ze
2 parkieten waar ze dol op is, Nippy en Tommy.
Ellen de wachter is schrijfster, moeder en huisvrouw.
Haar hobby’s zijn: schrijven, thuis zijn bij haar man en kinderen, fitnessen en lekker kletsen met een kopje koffie erbij.
Haar lievelingskleur is groen en haar favoriete muziek is R&B.
Haar favoriete kinderboek is Iep! van Joke van Leeuwen.
Vroeger wilde Ellen heel graag dierenarts worden omdat ze heel veel van dieren hield, vooral van vogels.
Toch is ze uiteindelijk rechten gaan studeren en is ze gaan werken bij de brandweer als redactioneel en juridisch medewerker.
Na de geboorte van Mathijs is ze gestopt met werken.
Als moeder vond ze het leuk om voor te lezen en toen Mathijs 2 was leek het haar leuk om zelf iets te proberen te schrijven.
Ze stuurde het verhaal op naar de Schrijversschool en was zelf verbaasd dat ze een hele enthousiaste reactie terug kreeg.
Het verhaal werd uitgegeven met de titel: V.I.E.S. Kous.
Toen had Ellen de Wachter de smaak te pakken en kwamen er nog veel meer boeken van haar uit.
Over het boek;
A) De illustratie van het boek past goed bij het boek; er staat een jongen op, met een verlegen houding.
Maarten stelt zich ook verlegen op omdat hij niet durft te praten omdat hij veel stottert.
B) Nee, dit boek is niet aan een speciaal persoon gericht.
C) De plaatsen in dit boek zijn; school, bieb, winkelcentrum, Maria's huis, Maarten's huis en het ziekenhuis.
D) Het verhaal is geschreven vanuit Maarten, je hoort zijn gedachten en je voelt zijn gevoelens.
E) Het heeft een open einde, het eindigt in het ziekenhuis waar ze het net allebei hebben goedgemaakt en weer vrienden zijn.
Je weet niet of Maarten goed uit zijn stottertherapie komt en of Maria nog uit het ziekenhuis komt.]
Leeservaringen;
Het onderwerp sprak me best wel aan omdat ik wel eens wou weten hoe een stotterende jongen zich kan voelen.
Het verhaal heeft mee geen nieuwe kant van het verhaal laten zien, ik had eigenlijk al wel verwacht dat zo'n jongen er zo erg mee zit en erdoor wordt gepest.
Ja, ik ben wel aan het denken gezet door dit verhaal, nu weet ik hoe mensen die stotteren zich voelen.
Ik vind dat het verhaal verrassend is uitgewerkt, je had van tevoren nooit kunnen bedenken dat Maria doof is en op het einde van het boek wordt ondergereden door een scooter.
Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien, het ene moment heeft Maarten het heel gezellig met Maria op haar verjaardag terwijl nog niet eens een half uur later ze ruzie hebben en Maria wordt ondergereden door een scooter.
Er zit genoeg tempo in het verhaal, soms ging het ook wel een beetje té snel.
Er hebben gebeurtenissen indruk op mij gemaakt; toen Maria boos de straat op rende en een ongeluk kreeg, met de gedachten die Maarten toen had, leefde je echt mee.
De gebeurtenissen zijn best wel geloofwaardig, omdat je het zelf zo mee kunt maken.
Ja, er staan gebeurtenissen in het verhaal dat ik wel mee zou willen maken; het zou me echt leuk lijken iemand te ontmoeten via een chatbox en dan daarmee af te spreken. Vooral als je zelf stottert en dan blijkt dat de ander doof is, dan begrijp je elkaar omdat je allebei een soort van 'handicap' hebt.
Ik vond dat de hoofdpersoon voor mij ging leven, ik had een beeld bij alle dingen die hij deed, de verjaardag met Maria's familie en bijvoorbeeld ook de dagen die afspeelden in het ziekenhuis.
Het gedrag dat Maarten had toen hij ruzie kreeg met Maria op straat, vond ik echt raar. Ik snap niet waarom hij van de verjaardag weg ging lopen terwijl hij eerdere keren het prima kon vinden met haar familie !
Verwerkingsopdracht;
Ik heb de verwerkingsopdracht; 'Schrijf voor een jongerentijdschrift over het boek dat je hebt gelezen. Geef een korte indruk van de inhoud en beschrijf daarna je mening die je met argumenten ondersteunt'.
Maarten stottert. Daarom praat hij liever niet. Zeker niet in de klas, waar ze hem pesten met zijn gestotter. Computeren vindt Maarten wél erg leuk. Als hij op een dag geen zin heeft in zijn huiswerk en een spelletje op internet gaat spelen, komt hij terecht in een chatbox en raakt in gesprek met Kelly. Het klikt zo goed tussen hen, dat ze afspreken om elkaar te ontmoeten. Maar nu kan Maarten niet meer verbergen dat hij stottert. Wat zal Kelly van hem denken? Maarten ontdekt dat het haar niets uitmaakt. Kelly is zelf ook erg bijzonder!
'Liever chatten is een heel leuk en mooi boek en ben blij dat ik het gekozen heb. Het boek was makkelijk te lezen, de hoofdstukken waren niet te lang en ook niet te kort. Het is meer een meisjesboek, maar jongens kunnen het ook wel lezen omdat jongens én meisjes zich wel goed in Maarten's probleem inleven. Dit boek is zo'n boek waarvan als je eraan begint, je het ook uit wil lezen. Er gebeurt steeds weer wat nieuws in elk hoofdstuk, dus je blijft het maar doorlezen. Het is voor jongeren van rond de 14 jaar en het is echt een aanrader, bijvoorbeeld als je het voor school moet lezen. Echt doen!
